Αντόνιο Ντι Νατάλε: Ταξίδι χωρίς επιστροφή

Ένας «τζέντλεμαν» του παιχνιδιού. Ένας αφοσιωμένος πρωταγωνιστής. Ένας αλτρουιστής επιθετικός με σπάνιες ικανότητες. Ο μύθος της Ουντινέζε, Αντόνιο Ντι Νατάλε καθοδήγησε με το παράδειγμα του τον σύλλογο και έχτισε το μύθο του αψηφώντας τα χρήματα. 

«Θύμα» μίας πλούσιας ποδοσφαιρικής κουλτούρας

Ο «Τότο», όπως αποκαλούνταν, γεννήθηκε στην «καρδιά» του ιταλικού νότου. Στην παθιασμένη ψυχή της πρωτεύουσας της Καμπανίας, Νάπολη, όταν αυτή έμελλε, τη δεκαετία του 1980, να συνατήσει από κοντά την απόλυτη ποδοσφαιρική καταξίωση. Εκεί, δηλαδή, που η μαγεία του ποδοσφαίρου «απλώνει» τις ρίζες της στα όνειρα των παιδιών. 

Ο Αντόνιο, το πιο ακριβοθώρητο κομψοτέχνημα του ζωγράφου πατέρα του, Σαλβατόρε, βρέθηκε στη Νάπολη, σχεδόν σαν να «έπρεπε» να παρακολουθήσει από κοντά τον σπουδαιότερο της εποχής του, Ντιέγκο Μαραντόνα να «κοσμεί» με την παρουσία του το γήπεδο, το οποίο λίγες δεκαετίες αργότερα πήρε το όνομα του.

Ανήκει, δηλαδή, στην προνομιούχα εκείνη γενιά, η οποία παρακολούθησε διά ζώσης τον Ντιέγκο να μεγαλουργεί φορώντας τη γαλάζια φανέλα. Γεννημένος το 1977, ήταν μόλις 9 χρονών όταν η Νάπολι κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το πρωτάθλημα.

Οι μοναδικές αυτές παραστάσεις έμειναν ανεξίτηλες στην συλλογική μνήμη των «φασαριόζων» νοτιοϊταλών. Πλέον, όλα τα παιδιά ήθελαν να γίνουν καταξιωμένοι ποδοσφαιριστές. Όμως, ανάμεσα τους υπήρχε ένας «κοντούλης» γίγαντας. Ο μοναδικός, ο οποίος είχε τη σπάνια ικανότητα να μετατρέπει τις βοές των φιλάθλων σε ακατέργαστη ποδοσφαιρική ενέργεια.

Από τη Νάπολη στην ομάδα νέων της Έμπολι

Την ποδοσφαιρική «ανατροφή» του Ντι Νατάλε στις ακαδημίες του «Σαν Νικολά», στο Καστέλο ντι Τσιστέρνα της Νάπολη διαδέχθηκε η μετάβαση του από το Νότο για την Τοσκάνη. Οι ακαδημίες αυτές, άλλωστε, λειτουργούσαν την περίοδο εκείνη ως τα «μάτια» της Έμπολι στο αστείρευτο ταλέντο της περιοχής. 

Η ένταξη του στις ομάδες νέων της Έμπολι αποτέλεσε και την αφετηρία του ταξιδιού του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Την πρώτη του χρονιά, ο Ντι Νατάλε μεταγράφηκε ως δανεικός στην Βιαρέτζιο. Εκεί, το ιταλικό ποδόσφαιρο «γνώρισε» για πρώτη φορά τις επιθετικές του αρετές. 

Η πρώτη του σεζόν στην Τοσκάνη κρίθηκε απόλυτα επιτυχημένη. Ο «Τότο» σκόραρε 12 φορές σε 25 παιχνίδια και οι τρεις συνεχόμενες σεζόν του ως δανεικός σε ομάδες της Γ' εθνικής, του προσέφεραν όλες εκείνες τις απαραίτητες εμπειρίες, που χρειαζόταν για να «ωριμάσει» ποδοσφαιρικά.

Οι πολύ καλές του σεζόν, του εξασφάλισαν την πολυπόθητη «προαγωγή» στην πρώτη ομάδα της Έμπολι. Την ερχόμενη σεζόν (1999-2000) ο Ντι Νατάλε ερχόταν από τον πάγκο και σκόραρε, όμως η ομάδα του δεν κατόρθωσε να διεκδικήσει την άνοδο στα «μεγάλα σαλόνια».

Η «ονειρική» πρώτη σεζόν στη Σέριε Α

Η πολυπόθητη ώρα της ανόδου έφτασε δύο χρόνια αργότερα. Η κορυφαία επίθεση του πρωταθλήματος, Έμπολι εξασφάλισε στις τελευταίες αγωνιστικές την τέταρτη θέση στο πρωτάθλημα και ένα εισιτήριο ανάμεσα στους «μεγάλους». Στο ενδιάμεσο, ο «Τότο» έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της ενδεκάδας. Τη σεζόν 2001-2002, μάλιστα, αναδείχθηκε κορυφαίος σκόρερ της ομάδας με 16 γκολ σε 38 παιχνίδια.

Λίγο αργότερα, ο Τζιοβάνι Τραπατόνι τον κάλεσε για πρώτη φορά στην εθνική Ιταλίας. Δύο μήνες μετά την έναρξη του Καμπιονάτο, ο Ντι Νατάλε είχε δώσει τα διαπιστευτήρια του στον Ιταλό τεχνικό, μετρώντας, ήδη 3 γκολ και 3 ασίστ σε λιγότερες από δέκα εμφανίσεις. 

Ο «Τότο» μέτρησε στην παρθενική του σεζόν στη Σέριε Α συνολικά 13 γκολ. Σκόραρε εναντία σε Ίντερ, Ρόμα και Μίλαν και πέτυχε το πρώτο χατ τρικ της καριέρας του κόντρα στην Ρεγκίνα.

Η έναρξη μίας ιστορίας αγάπης

Ο Ντι Νατάλε παρέμεινε στην Έμπολι και την επόμενη χρονιά, όμως η ομάδα του δε κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία. Τα 27α γενέθλια του πλησίαζαν και ο «Τότο» είχε ήδη πάρει την απόφαση να μην ακολουθήσει την Έμπολι στη δεύτερη κατηγορία. Προορισμός του; Η βορειοανατολική Ιταλία. 

Ανάμεσα στις Άλπεις και την Αδριατική θάλασσα, στην περιοχή του Φρίουλι, στέκει μία μικρή πόλη 100 χιλιάδων κατοίκων. Η πόλη αυτή, ονομάζεται Ούντινε και ο Αντόνιο Ντι Νατάλε επρόκειτο να μείνει εκεί, μεγαλουργώντας μέχρι το τέλος της καριέρας του. 

Ο «Τότο» έφτασε στην Ουντινέζε το 2004 και ξεκίνησε την πορεία του με τα «ασπρόμαυρα» σκοράροντας στο εντός έδρας ντεμπούτο του εναντίον της Πάρμα. Οι ιθύνοντες της ομάδας δεν άργησαν να το καταλάβουν: η άφιξη του Ντι Νατάλε στην ομάδα δεν ήταν παρά ένα «δώρο από τους θεούς του ποδοσφαίρου».

Η πρώτη του χρονιά με τη φανέλα της Ουντινέζε σηματοδότησε την αρχή μίας ιστορίας αγάπης ανάμεσα στον χαρισματικό επιθετικό και τους φιλάθλους της ομάδας. Η χημεία του με τον φορ Ιακουίντα ξεπερνούσε τα συνηθισμένα όρια. Οι δύο επιθετικοί έβρισκαν ο ένας τον άλλο με κλειστά μάτια.

Ο Ντι Νατάλε μπορούσε να σκοράρει από κάθε πιθανή γωνία και ο Ιακουίντα ήταν ικανός να δημιουργήσει για τον «Τότο» τον απαιτούμενο χώρο, ώστε να μπορέσει να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. 

Όλα αυτά, υπό το άγρυπνο βλέμμα του τότε προπονητή της Ουντινέζε, Λουτσιάνο Σπαλέτι. Οι δρόμοι τους, έμελλαν να συναντηθούν ξανά σχεδόν δύο δεκαετίες αργότερα, με έναν παράδοξο τρόπο, σαν ένα παιχνίδι της μοίρας, που συνταιριάζει σύσσωμο το παρελθόν του «Τότο». Ο -συνταξιούχος- Ντι Νατάλε θα έβλεπε τον πρώην προπονητή του να ράβει το Σκουντέτο με την «πρώτη αγάπη» του, τη Νάπολι.

Η ανανέωση του συμβολαίου και το περιβραχιόνιο του αρχηγού

Η συνύπαρξη του Ντι Νατάλε με τον Ιακουίντα και αργότερα με τον Φάμπιο Κουαλιαρέλια χάρισε στους φιλάθλους του ιταλικού ποδοσφαίρου μερικά από τα πιο «μαγικά» στιγμιότυπα της ιστορίας του Καμπιονάτο. Οι πρώτες επιτυχημένες σεζόν του Ναπολιτάνου Ντι Νατάλε στο Ούντινε έφεραν και την πρώτη ανανέωση του συμβολαίου του. Ως ανταμοιβή για τα υψηλά στάνταρ της απόδοσης του, το 2007 φόρεσε για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο της Ουντινέζε.

Ωστόσο, η ομάδα του δεν είχε καταφέρει ακόμη κάποιο επίτευγμα ανάλογο της επιτυχίας της ομάδας του Σπαλέτι, η οποία κατάφερε να εξασφαλίσει το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ.

«Μερικά πράγματα αξίζουν περισσότερο από τα χρήματα»

Οι «σειρήνες» των μεγάλων ομάδων, που κατέθεταν η μία μετά την άλλη τις προσφορές τους στη διοίκηση της ομάδας από το Ούντινε έπεφταν στο κενό. Η Ουντινέζε είχε καθιερώσει, ήδη, από εκείνη την εποχή το σύστημα της ανάδειξης ποδοσφαιριστών και μεταπώληση τους σε υψηλότερη αξία από την αξία που τους αγόρασε. Όμως, η «ιδιοφυία», όπως αποκαλούσαν στην Ιταλία τον Ντι Νατάλε, δεν είχε σκοπό να αποχωρήσει από το Ούντινε.

Λίβερπουλ, αλλά και Γιουβέντους προσέγγισαν τον ίδιο τον Ντι Νατάλε. Οι «μπιανκονέρι» το 2010 έκαναν τα αδύνατα δυνατά για να τον φέρουν στο Τορίνο. Όμως, ο «Τότο», ο οποίος είχε εδώ και τρία χρόνια παρασημοφορηθεί με το περιβραχιόνιο του αρχηγού, αρνήθηκε ευγενικά την πρόταση της «βέκια σινιόρα».

Ο λόγος; Η αγάπη του για το πόλη και την τοπική Ουντινέζε. «(Το να έρθω στην Ουντινέζε) Ήταν μια επιλογή ζωής για μένα. Νιώθω τόσο καλά στο Ούντινε και ο πρόεδρος με κάνει να νιώθω σαν ένα μέλος της οικογένειας. Μερικά πράγματα αξίζουν παραπάνω από τα χρήματα».

Τοπ σκόρερ της Σέριε Α για δύο συνεχόμενες χρονιές

Η ιστορία του χαμένου πέναλτι στο Euro 2008 εναντίον της Ισπανίας, έκανε τον «Τότο» να σκεφτεί σοβαρά και να επανεκτιμήσει τον τρόπο παιχνιδιού του. Ιακουίντα και Κουαραρέλια είχαν ήδη αποχωρήσει και ο Ιταλός επιθετικός έψαχνε να βρει τη χρυσή φόρμουλα, που θα επανέφερε την Ουντινέζε στην τροχιά των επιτυχίων. 

Ο Ντι Νατάλε επαναπροσδιόρισε το ρόλο του στο γήπεδο και από «πασέρ» εξελίχθηκε σε δεινό εκτελεστή. Είχε, ήδη, στο ρεπερτόριο του τα καλά τελειώματα, όμως ο χώρος που άνοιξε στην ομάδα μετά την αποχώρηση των δύο της φορ, έδωσε τη δυνατότητα στον «Τότο» να βγει μπροστά.

Ο Ντι Νατάλε, επίσης, είχε ένα μοναδικό χάρισμα. Άνηκε στην κατηγορία των επιθετικών, που με τα χρόνια ωριμάζουν. «Σαν το παλιό, καλό κρασί». Τα «όργια» του Ντι Νατάλε τις σεζόν 2010 και 2011 συνοψίζονται σε απόλυτους αριθμούς. Ο «Τότο» έβαλε 29 και 28 γκολ αντίστοιχα, κατακτώντας έτσι το βραβείο του τοπ σκόρερ του πρωταθλήματος δύο χρονιές συνεχόμενα.

Για να κατανοήσουμε καλύτερα το πόσο καλά ήταν τα νούμερα για τα οποία μιλάμε, ο Ντι Νατάλε τη σεζόν 2009-2010 σκόραρε μόλις πέντε γκολ λιγότερα από τον Λιονέλ Μέσι. Τη ερχόμενη σεζόν (2010-2011) ήταν ο τρίτος στη λίστα των κορυφαίων σκόρερ στον πλανήτη, πίσω μόνο από τα «πυρηνικά όπλα», που ακούνε στα ονόματα Λιονέλ Μέσι και Κριστιάνο Ρονάλντο. 

Η σεζόν 2010-2011 ήταν και η κορυφαία σεζόν για την Ουντινέζε την τελευταία δεκαετία. Ο Ντι Νατάλε, κατόρθωσε με τις επιδόσεις του να χαρίσει στην ομάδα της καρδιάς του για ακόμη μία φορά, το εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ.

Προτάσεις από «χρυσάφι»

Ο Ντι Νατάλε τις επόμενες σεζόν διατήρησε τη συνέπεια του στο σκοράρισμα. Η «ευεργετική» για τον ίδιο συνειδητοποίηση πως πρέπει να εκτελεί περισσότερο και να δίνει λιγότερες ασίστ, εκτίναξε τα νούμερα του. 

Το καλοκαίρι του 2013, ο Μαρσέλο Λίπι ανέλαβε τα ηνία της Χουανγκτσού Εβεργκράντε από την Κίνα. Πρώτη του κίνηση, η πρόταση συμβολαίου αξίας 10 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο στον Ντι Νατάλε, προκειμένου να μεταβεί στην ομάδα. Η απάντηση του Ντι Νατάλε; «Ποτέ».

Ο χορός των προτάσεων δε σταμάτησε. Το 2015, τον προσέγγισαν από το MLS, αυτή τη φορά προσφέροντας περί τα 8 εκατομμύρια δολάρια ετησίως. Ο Ντι Νατάλε απάντησε στις φήμες, σπάζοντας τα ρεκόρ, το ένα μετά το άλλο και στα 36 του χρόνια, ξεπέρασε σε γκολ τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα, συμπληρώνοντας 185 τέρματα.

Ένας από τους τελευταίους «ρομαντικούς»

Ο απολογισμός της καριέρας του Αντόνιο Ντι Νατάλε είναι αδύνατο να συμπυκνωθεί σε νούμερα. Η ηγετική παρουσία του στο γήπεδο, η έφεση του στο σκοράρισμα, η ποδοσφαιρική του ευφυΐα, αλλά και ο επαγγελματισμός του δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε αριθμούς. Ο Ντι Νατάλε σκόραρε για λογαριασμό της Ουντινέζε συνολικά 227 γκολ σε 445 αγώνες και αποσύρθηκε από την ενεργό δράση το 2016, συμπληρώνοντας συνολικά 12 σεζόν στο «Φρίουλι».

Αυτό, το οποίο παραμένει ανεξίτηλο στο χρόνο, όμως, είναι η αφοσίωση του στο σύλλογο, που τον βοήθησε, όταν δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί για αυτόν. Ο «Τότο» ήταν κάτι παραπάνω από ένας ποδοσφαιριστής. Όχι γιατί όσα έκανε μέσα στο γήπεδο ήταν απλά. Το ακριβώς αντίθετο.

Ο Ντι Νατάλε ήταν ένας διακεκριμένος επιθετικός, η ποιότητα του οποίου ήταν πραγματικά σπάνια. Τα γκολ, που έχει σκοράρει αγγίζουν τα όρια του «απόκοσμου». Η τεχνική του κατάρτιση, η επιτάχυνση του, η ικανότητα του στην αλλαγή κατεύθυνσης, αλλά και τα φανταστικά τελειώματα του θα μείνουν χαραγμένα στην ιστορία.

Αυτά, όμως, που τον έκαναν να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους ήταν η διάρκεια του, η συνέπεια του, η πίστη του, η αγάπη του για το άθλημα και η αφοσίωση του στην Ουντινέζε.

Ο Αντόνιο Ντι Νατάλε θα μπορούσε να απολαμβάνει τις «ποδοσφαιρικές» του διακοπές, έχοντας «γεμάτες» τόσο τις τσέπες του, όσο και τις προσωπικές του φιλοδοξίες για επαγγελματική ανέλιξη. Οι ευκαιρίες, που του παρουσιάστηκαν ήταν παραπάνω από πολλές.

Όμως, ο «Τότο» δεν έπαψε ποτέ να υπενθυμίζει στην ποδοσφαιρική κοινότητα τις αρχές, που του μετέδωσαν οι μεγαλύτεροι του, όταν μεγάλωνε στις φτωχογειτονιές της Νάπολη. Την αγάπη για το άθλημα, την αφοσίωση σε ένα σύλλογο, τον σεβασμό στον συναθλητή και την ανταπόδωση του χειροκροτήματος από τον κόσμο. Αξίες, που ξεπερνούν τον πακτωλό χρημάτων, όταν αυτά προσφέρονται. 

Άλλωστε, μερικά πράγματα αξίζουν παραπάνω από τα χρήματα...